een verslag in Witvis totaal 39 

De Polarisdobber is de enige zelfrichtende dobber – in Engeland ontwikkeld – voor de feederhengel.

Hoe werkt het?
De Polarisdobber heeft qua vorm veel weg van de gangbare modellen voor de matchhengel.Er is echter een belangrijk verschil. Deze dobber is zelfrichtend!
Je schuift hem als eerste op de hoofdlijn met behulp van een speciale sleuf onder aan de dobber. Er zijn twee van die sleufjes, eentje voor dikke lijnen en één voor dunnere lijnen. Daarna wordt de feederhengel opgetuigd, zoals dat altijd gebeurd: met voerkorf en onderlijn!
Er behoeven voor het gebruik van deze dobber verder geen knopen of stuitjes of een ander soort stoppers op de lijn worden gemonteerd. Juist door de eenvoud van de montage, is het gebruik erg makkelijk.

Alles anders...
Niet alleen de montage is anders dan gebruikelijk, ook het vervolg vraagt een andere insteek. Er wordt wel net als anders ingeworpen, maar als de voerkorf het wateroppervlak en daarna de bodem raakt, moet er voor gezorgd worden dat de lijn slap blijft. Waarom? Langs die slappe lijn kruipt de dobber naar het water oppervlak en blijft daar staan, zodra de lijn pas daarna strak wordt getrokken. Door vervolgens heel voorzichtig aan de molenslinger te draaien, wordt de Polaris op de gewenste stand gezet en kan er scherp of minder scherp gevist worden. Het afsteunen van de hengel gebeurt niét zoals normaal bij een feeder ( hoek van iets minder dan 90 graden), maar er wordt recht vooruit gevist. Daardoor is het contact met de lijn en dobber namelijk optimaal. Dat levert ook nog eens het voordeel op dat als je stek eens niet zo breed is (door bijvoorbeeld een rietkraag aan je beiden zijden) je toch effectief met de feeder kunt vissen.
Verder kan de Polarisdobber op nagenoeg alle watertypen en onder bijna alle omstandigheden worden gebruikt. Diep of ondiep water, het maakt niet uit. Moeilijke stromingen en lastige wind? De Polaris kan het hebben...
Tot zover de theorie.

Stok versus Polaris
Het werd nu hoog tijd om de Polarisdobber zelf eens aan een grondige test te onderwerpen. Op een zon overgoten Zondag toog ik met vismaat Steve Sadi naar de Friese meren, deze keer De Fluessen. Bij dit prachtige meer maakte Steve de vaste stok gereed en zou ik met de feeder gaan vissen, met gebruikmaking van de Polarisdobber. De Fluessen is aan de oevers niet erg diep, rond een meter tot anderhalf.
Ook zo'n 25 meter uit de oever is het niet veel dieper. Er stond deze ochtend nauwlijks wind en er werden temperaturen verwacht van rond de 25 graden, een ideale visdag dus.
Mijn voorbereiding, met name het voeren, nam meer tijd in beslag dan dat Steve nodig had. Steve begon met de vaste stok op ongeveer 10 meter direct te vangen. Mooie brasems hadden zijn voerplek al gauw gevonden.

Aanpak
Ik koos er voor eerst te voeren zónder de speciale dobber op de lijn. Reden: tóch voorzichtig zijn met je nieuwe materiaal en bij het voeren worden grote korven die met de nodige kracht richting water gaan. Ik wil tenslotte de pret niet nu al bederven door de dobber te beschadigen of door lijnbreuk te verliezen.
Mijn lijn had ik met een stuk topelastiek onder de lijnclip vastgezet zodat de afstand de afstand en plaats telkens dezelfde zijn en het met behulp van de feeder gebrachte voer niet teveel verspreid in het water komt te liggen. Na een voer sessie van 20 minuten heb ik de dobber op de lijn gezet, met daaronder een hele simpele montage van de korf en onderlijn doormiddel van een dubbele lus, een grote waarin de korf kan schuiven en een klein lusje voor de montage van de onderlijn.Ik had de afstand al eerst uitgelopen, opdat iedere montage weer even lang zou zijn en de voerplek niet veranderd zou worden.

Vissen
Met een onderlijn van 80 cm 10/00 en op een haaje 16 (1050N) van Gamakatsu een cocktail van één caster entwee maden, wierp ik de eerste in, op zo'n 25 meter uit de kant. Na de landing de lijn slap houden en -ploep- daar doorbrak de Polaris inderdaad netjes het wateroppervlak. Nu was het zaak de dobber goed af te stellen door heel voorzichtig een klein beetje lijn in te halen. De dobber reageerde direct en zakte een beetje, zodat hij scherp kwam te staan. Natuurlijk moet je de dobber wel goed kunnen zien; als je alleen het oranje topje ziet en dat te weinig vindt, schuif je de hengel ietsje naar voren en de dobber komt onmiddelijk naar boven.
Na een paaar worpen kreeg ik de techniek om de dobber snel naar de opervlakte te krijgen en goed te zetten, aardig onder de knie.
En nu maar wachten op de eerste aanbeet.
Steve kan het niet laten en kijkt mee in plaats van zich te concentreren op zijn eigen dobber. Het duurt niet lang of... met een mooie snelle beweging komt de dobber het water uit. Een opsteker! Met een snelle vloeiende swing haal ik mijn Spro-feeder Exclu omhoog. Hangen! Met toch wel een beetje verbazing en een grote glimlach komt de eerste gevangen brasem richting landingsnet.
Het werkt echt, zelfs op zo'n redelijk 'grote' afstand.

Wennen
In het begin heb ik nog wel eens de neiging om té snel té hard aan te slaan. Dat is echter absoluut niet nodig. Rustig de haak zetten, is met de lange feederhengel van 4,20 meter al meer dan genoeg.
Bij het binnen draaien met de molen (SPRO Rock Tuff W/S 6000) vormt de dobber op de lijn geen enkele belemmering. De vis wordt geland en verdwijnt in het leefnet. Tenslotte wil ik straks wel weten hoe groot de buit is geworden.
En daar gaan we weer: nieuw aas aan de haak, korf vullen, beugel om, richten en werpen. Daarna lijn geven en ja hoor: daar komt de dobber weer mooi aan het oppervlak. Even iets lijn aaantrekken en de dobber staat weer scherp. Klaar voor de volgende aanbeet. En die aanbeten volgen met enige regelmaat. Na een paar uur vissen kan ik met een goed gevoel terug kijken op deze test. Ruim 12 kilo vis in het leefnet, dat is niet slecht voor een eerste test op groot water. De Polaris dobber is wat mij betreft een prima aanvulling op de al eerder toegepaste vormen van beetregistratie. Het voegt iets toe aan het feedervissen, waardoor deze manier van vissen iets extra's krijgt. Ook vismaat Steve is overtuigd en gaat binnenkort zelf de dobber aanschaffen. "Dit moet ik zelf ook eens doen, het is net matchvissen maar dan anders."

Waar komt 'dat ding' vandaan?
De origine van deze bijzondere dobber zal geen verassing zijn, de Polaris komt uit Engeland. Tot op heden zijn er echter maar weinig hengelsportzaken in Nederland en België die deze dobber kunnen leveren. Via de webshop van hengelsportsappemeer.nl is de Polaris echter in verschillende uitvoeringen te bestellen. Ik heb zelf gevist met het type Polaris Slim Carp Float, nummer 14 op de site van de leverancier vind je alle 10 modellen. Kijk voor wat uigebreidere informatie op www.hengelsportsappemeer.nl, 

Frans Luyckx